Podczas planowania budowy, projektanci, wykonawcy i inwestorzy coraz częściej sięgają po innowacyjne rozwiązania, które mogą zoptymalizować proces budowlany. Jednym z takich rozwiązań jest zastosowanie szlifowanych pustaków ceramicznych.
AUTOR: mgr inż. arch. Piotr Krupa
Historia ceramiki budowlanej w pigułce
Historia cegły jest długa i nierozerwalnie spleciona z historią ludzkości. Ceramika budowlana od wieków pozostaje cenionym materiałem. Najwcześniej zalety cegieł odkrywali mieszkańcy starożytnych cywilizacji, jak Mezopotamia, Egipt czy Babilon. Pierwsze cegły, pojawiające się tysiąclecia przed naszą erą, nie były wypalane, lecz suszone na słońcu. Dopiero w Mezopotamii w połowie III tysiąclecia p.n.e. proces wypału nadał ceramice większą trwałość. W różnych regionach świata ceramika rozwijała się w odmienny sposób, a np. w Chinach powstały pierwsze ceramiczne dachówki.
W starożytnym Rzymie cegła stała się powszechnym materiałem budowlanym, umożliwiającym konstrukcję łuków, sklepień i innych zaawansowanych struktur architektonicznych. W średniowiecznej Europie, od XII wieku, cegła dominowała w budownictwie miejskim i sakralnym, stanowiąc fundament murów obronnych, zamków czy kościołów. Cegła to również podstawowy materiał budowlany Europy średniowiecznej – idealny budulec na miejskie mury obronne, zamki, czy obiekty sakralne.
Od XII wieku centrami budownictwa ceglanego były Lombardia, Francja i Niemcy. Począwszy od architektury romańskiej, poprzez Gotyk aż do Renesansu – cegła zawsze była bardzo cenionym materiałem konstrukcyjnym.
Piękne elewacje z cegieł budowano przede wszystkim w rejonach Europy północnej, w szczególności w północnych Niemczech, Belgii, Holandii, Anglii i krajach skandynawskich.
Przemysłowa produkcja cegieł
Pomimo tego, że maszynową produkcję cegieł rozpoczęli Anglicy, to epokowy przełom w produkcji cegieł został dokonany w Niemczech. Zastosowanie prasy ceglarskiej pomysłu berlińskiego fabrykanta Schlickeysena w roku 1854 i prusko-austiackie zgłoszenie patentowe na piec kręgowy do wypału ceramiki budowlanej, skonstruowanego przez Friedricha Hoffmanna w roku 1858, były prawdziwymi „krokami milowymi” umożliwiającymi przemysłową produkcję cegieł.”
Cegły umieszczane są w komorach pieca a przez kanały stropowe zasypuje się je miałem węglowym. Miał spalał się bezpośrednio na cegłach z wykorzystaniem nadmuchu powietrza. Mało odnotowywanym ale istotnym wydarzeniem na drodze ewolucji ceramiki ściennej budowlanej było opatentowanie cegły dziurawki w 1848 roku. To także istotny krok na drodze ewolucji cegieł do formy współczesnych ściennych pustaków ceramicznych.
Obserwując polski rynek materiałów budowlanych aż do lat 90- tych oprócz cegieł pełnych znalazły sobie miejsce produkty takie jak cegła dziurawka, cegła modularna, cegły K-1, K-2, K-3. Znakomity wpływ na efektywność budów oraz parametry termiczne ściany miały ikoniczne pustaki Max i U-220.
W 1996 roku w cegielni w Lęborku rozpoczęto produkcję pustaków z ograniczoną murarska spoiną pionową K (kieszeniowych) oraz z łączniem pionowym na suchy styk P+W (pióro i wpust). Dzięki zaletom docenionym przez wykonawców oraz wyróżniającym parametrom projektowym, system P+W w ciągu 20 lat całkowicie zdominował sposób wykonywania prac murarskich i stał się standardem stosowanym przez wszystkich liczących się producentów ceramiki konstrukcyjnej.
Optymalizacja procesów budowy
Jedynie 15 lat po pojawieniu się połączenia na suchy styk rynek budowlany ponownie stał się areną kolejnego starcia innowacyjności z technologiami dotychczas stosowanymi. W ostatnich latach furorę zrobiło określenie optymalizacji procesów. Jest ona silnie obecna w jednym z podstawowych filarów gospodarki jaką jest przemysł budowlany. Jak przyspieszyć tempo prac murowych? Jak polepszyć parametry termiczne przegród? Jak ograniczyć wpływ wilgoci technologicznej? Jak ograniczyć wpływ transportu na środowisko naturalne? Jak usprawnić i uatrakcyjnić proces budowy ścian dla jego uczestników? Na te i inne pytania nurtujące uczestników procesu inwestycyjnego odpowiedzią okazało się kolejne przełomowe opracowanie technologiczne.
W 2011 roku, po raz pierwszy w kraju została uruchomiona produkcja pustaków ceramicznych o szlifowanych powierzchniach wsporczych. Dzięki szlifowaniu płaszczyzn pustaków możliwe jest zastąpienie klasycznej zaprawy murarskiej stanowiącej poziome łączenie o grubości średnio 12 mm poprzez cienka spoinę klejową na bazie cementu lub połączenie bezspoinowe na zaprawę murarską w formie piany poliuretanowej. Szlifowanie powierzchni wykonywane jest w zautomatyzowaniej lini produkcyjnej przy pomocy walców i tarcz szlifierskich osiągając niebywałe dla tradycyjnej ceramiki precyzje wymiarów. Odchyłka wymiarów wysokości to jedynie +/- 0,3 mm. Płaskość powierzchni poniżej 0,3 mm a równoległość powierzchni poniżej 0,6 mm. Tak jak w przypadku poprzednich unowocześnień wprowadzenie tych niestosowanych wcześniej produktów związane było z przeprowadzeniem kompleksowych badań zachowania murów w zakresie wytrzymałości konstrukcji, odporności ogniowej oraz innych aspektów fizyki przegród zleconych Instytutowi Techniki Budowlanej.
Przyszłość
Szlifowane pustaki konstrukcyjne reprezentują rewolucyjną zmianę w budownictwie, która niesie liczne korzyści dla branży budowlanej oraz dla użytkowników końcowych. Poniżej podsumujmy powody, dla których szlifowane pustaki konstrukcyjne są uznawane za przyszłość budownictwa:
• Precyzja i jakość wykonania: Szlifowane pustaki charakteryzują się bardzo wysoką precyzją wykonania oraz małą tolerancją wymiarową. Dzięki temu zapewniają doskonałą jakość budowy, eliminując niedoskonałości, które mogą być obecne w tradycyjnych materiałach budowlanych.
• Optymalizacja procesu budowlanego: Wykorzystanie szlifowanych pustaków pozwala na znaczne skrócenie czasu budowy. Dzięki ich idealnym wymiarom i łatwości i innowacyjności w łączeniu, prace budowlane mogą przebiegać szybciej i sprawniej, co przekłada się na zmniejszenie kosztów oraz oszczędność czasu.
• Zapewnienie doskonałych właściwości termoizolacyjnych: Szlifowane pustaki są produkowane z materiałów o doskonałych właściwościach termoizolacyjnych z ograniczeniem tradycyjnych mostków termicznych z zaprawy murarskiej. Dzięki temu, budynki wznoszone z ich użyciem są bardziej energooszczędne, co przyczynia się do obniżenia kosztów eksploatacji oraz zmniejszenia emisji CO2.
• Wielofunkcyjność: Szlifowane pustaki mogą być wykorzystywane w różnorodnych rodzajach budynków, od domów jednorodzinnych po budynki wielokondygnacyjne. Ich wszechstronność sprawia, że są idealnym rozwiązaniem dla różnych typów projektów budowlanych.
• Estetyka: Szlifowane pustaki cechuje niezwykle czysty i elegancki proces budowy co w szczególności jest cenione wśród inwestorów prywatnych.
• Trwałość: Szlifowane pustaki konstrukcyjne są wytrzymałe i odporne na działanie czasu. Dzięki temu zapewniają długotrwałą i niezawodną ochronę budynków, co przekłada się na większą satysfakcję inwestorów oraz użytkowników.
• Kompatybilność z ewentualnymi systemami prefabrykacji ściennej, dzięki której możliwe jest kolejne usprawnianie procesów budowy.
Wszystkie te czynniki sprawiają, że szlifowane pustaki konstrukcyjne mają ogromny potencjał i będą stanowić kluczowy element procesu budowy ścian, przyczyniając się tym samym do tworzenia bardziej efektywnych, ekonomicznych i ekologicznych przedsięwzięć budowlanych.